Dat was toch erg schrikken op 12 Maart 2020. De hele bridgecompetitie bij Kleiburg opgeschort tot 31 Maart! En inmiddels weten we dat er in ieder geval tot 1 September niet meer gebridged zal worden in clubverband. Dus ook geen vroeg uit de veren Dauwtrapdrive en geen Zomeravondbridge met Herma. Dat is echt balen hoor.

Wat natuurlijk in het niet valt bij alle ellende die iemand overkomt die inderdaad besmet raakt met het Coronavirus. Of ermee te maken krijgt in eigen kring van familie en vrienden. Maar toch..

Uiteraard maak ik er het beste van, zoals iedereen, want bij de pakken neer gaan zitten heeft nog nooit iemand verder geholpen.
Dus ik houd afstand tot (bijna) iedereen, alleen familie en zelfs die spaarzaam én op de vereiste 1,5 meter afstand. En wat is het dan moeilijk om toch niet even te knuffelen want die behoefte is groot. Boodschappen doe ik nog maar in 1 winkel en zo weinig mogelijk, 1x in de 10 dagen of hooguit 1x per week. Want dat vind ik eigenlijk toch een beetje eng, ondanks alle ontsmettingsmiddelen die ons ruimschoots ter beschikking worden gesteld. Daarmee mag je je winkelwagentje poetsen. En je kan ook nog extra je handen met reinigingsgel inwrijven na het betalen, en dus aanraken, bij de betaalautomaat.
Maar je hebt toch geen enkel idee wie daar nog meer rondloopt. Iedereen doet erg zijn best maar tijdens het turen op je boodschappenbriefje of zoeken in het schap kom je toch al snel gevaarlijk dichtbij en helaas is �′gevaarlijk′ op dit moment heel erg letterlijk op te nemen.

Ik ben inmiddels zeer bedreven geworden in het vooruitdenken over wat ik de komende 10 dagen op tafel wil zetten. En doordat ik nu zeeen van tijd heb is dat vaak een drie gangen menu. Lees �′heel veel boodschappen′... Ik heb dan ook Corona-bandjes gekregen inmiddels, ken je die? van die zwembandjes rond je middel, ja die bedoel ik..
Want je gaat jezelf toch ook een beetje belonen hé, er valt al zoveel leuks weg dus iets lekkers bij de koffie moet kunnen, jullie weten inmiddels dat ik dol ben op bakken. Heel fijn heb ik daardoor totaal geen last van verveling. Maar ja, zonder bezoek, wie gaat dat dan allemaal opeten, juist ondergetekende en echtgenoot.

Gelukkig zijn er veel creatieve mensen in het bedenken en/of versturen van ontroerende, leuke, lieve en hilarische filmpjes via whatsapp. Worden jullie daar ook zo door opgemonterd ? Iemand die even aan je denkt en je een vrolijk moment stuurt, al dan niet met begeleidend schrijven. Dat zijn wel de dingen die mij op de been houden hoor. Evenals lieve vrienden, Rita en Rinus, bij jullie niet onbekend, die even kwamen Pasenzwaaien, zij netjes buiten het hek op 1,5 meter en wij keurig binnen het hek, maar o, wat werd ik daar blij van. Dat is wel winst, je wordt van zoveel meer kleine dingen blij dan ooit tevoren. Het voortdurende prachtige weer is heel fijn, al doen de nu uitbrekende natuurbranden vanwege de droogte, daar wel afbreuk aan. Voor iedereen met een tuin of balkon is er toch nog een stukje genieten. Of lekker een eindje op de fiets of wandelen met de hond, of kat zoals in het geval van Els Venekamp..

Het is zo raar om mensen die je normaal zeker 2 x per week ziet, ineens helemaal nooit meer te zien. Ontwenningsverschijnselen krijg je ervan.. Je vraagt je somber af �′Komt het ooit weer goed′ en zo ja, wanneer dan ? En wat dan het nieuwe �′normaal′ wordt? Niemand die het weet. Echter, goed om te weten is dat wij mensen een enorm aanpassingsvermogen hebben, ik heb er alle vertrouwen in dat we ons het �′nieuwe normaal′ redelijk snel eigen kunnen maken. En tot die tijd ga ik dan toch maar StepBridgen, al was ik dat eigenlijk niet van plan. Het gemis is te groot geworden en dan �′zie' ik een hoop vertrouwde mensen toch weer voorbijkomen. Al is het dan maar op afstand en alleen bij herkenning van de naam..